Fietsvakantie; de 2e etappe OOSTVOORNE 40km

Zaterdag ochtend en ik merk aan Davita dat ze het moeilijk vindt om afscheid te nemen en verder te trekken.  Alles gaat extra langzaam en een boze bui ligt op de loer. Ik hoop dat het afscheid nemen makkelijker wordt komende dagen, want we zullen elke twee dagen verder trekken. 
Het scheelt dat ook de scouts vandaag naar huis gaan en overal is het een drukke bedrijvigheid. Om half tien heb ik alles in de tassen en hoeft alleen de tent nog. Maar even geduld want eerst belt de lokale radio nog voor een kort praatje over onze vakantie en ze willen graag een tip voor het eten. 
Nog een laatste kop thee en om 11.30u zitten we weer op de fiets. Vandaag is de eindbestemming Oostvoorne. Het is fris op de fiets en de wind is stevig.
In Hoek van Holland nemen we de boot, even maak ik nog het grapje om de grote boot naar Engeland te nemen, het enthousiaste JAAAAAAA galmt nog na in mijn oren.
De fastferry die ons naar de maasvlakte brengt is goed gevuld maar gelukkig vinden we een beschut plekje. De stuurman helpt nog even om de fietsen goed weg te zetten en vraagt of we boven komen kijken in de stuurhut. Er liggen namelijk zeehonden op het strand en van af boven kan je die goed zien. En ja wel, daar lagen ze, 7 stuks Inc een paar jongen. Goud glanzend in de zon. Hij voer extra langzaam zodat we ze goed konden zien. Erg leuk. Verder vertelde de stuurman van alles over de grote schepen en de haven. Het werd een leuk tochtje.
Het was ook echt het hoogtepunt van de reisdag. Het was een saai stuk en door de harde wind ook erg zwaar. Davita belande door een windvlaag op het asfalt en haalde haar knie open. Gelukkig was dat verdriet snel over na een, veel te dure muffin bij futureland. En een kaartje aan opa&oma 

De camping 'de Roos' maakte alles goed. Keurig, strak, bloemen en schoon, heel schoon. Het plekje erg klein en drie meter van de buren vandaan, maar met picknicktafel.
En wat is het heerlijk om op een wc te zitten die naar bloemen ruikt en niet naar 50 scouts!
De volgende dag was een echte rustdag. Saul en Davita werden gevraagd om in het zwembad van de dochter van de eigenaar te spelen en ik heb ze eigenlijk heel de middag niet gezien.
Als echte fan van het tv programma "we zijn er bijna" kon ik het niet laten om net als die gasten op de rustdag even lekker de was te doen. Het is dat ik geen ramen in de tent heb die ik kan wassen anders...... 

Het was ook de eerste avond dat we echt lekker kookte met zo'n drieën. Gebakken aardappelen,

verse worst en erwt&wortels, en dat op één pitje. De dag werd helemaal top toen mijn vader ineens in motorpak het veld op kwam lopen. Even weer kletsen was erg fijn.

24/7  op  een zeer kleine ruimte met z'n drieën vraagt soms best veel van mij maar zeker ook van de kinderen. Best knap dat het over het algemeen erg goed gaat. En de kleine ruzies gaan over dezelfde dingen als thuis, Saul die een filmpje wil kijken toen hij zag dat er WiFi was en Davita die steeds haar zin wil door drijven. En ik.......Ik zou best even een uurtje willen uitrusten in een echte stoel zonder "mamaaaaa?!?!"
Maar we moeten door, morgen de derde etappe richting Ellemeet. Een lange etappe en het wordt warm dus het zal een zware worden.